Trądzik zwyczajny jest jedną z najczęstszych przyczyn wizyty u dermatologa. Jest chorobą przewlekłą wymagającą leczenia przez wiele miesięcy, a nawet lat. Występuje u zdecydowanej większości młodzieży między 11 a 30 rokiem życia. Zmiany trądzikowe najczęściej ustępują w ciągu kilku lat, ale bywa także, że utrzymują się bardzo długo, nawet po 30 i 40 roku życia.

W patogenezie trądziku znaczącą rolę odgrywają zmiany hormonalne i czynniki genetyczne, które prowadzą do powiększania gruczołów łojowych i zwiększonego wytwarzania łoju oraz zwiększonego rogowacenia ujść mieszków włosowych, które powoduje czopowanie ujść gruczołów łojowych. W następstwie dochodzi do zwiększenia kolonizacji mieszka przez bakterie beztlenowe Propionibacterium acnes i szeregu reakcji immunologicznych prowadzących do powstawania nacieków zapalnych. Leczenie zależy od nasilenia zmian trądzikowych. W postaciach lżejszych stosujemy preparaty przeciwłojotokowe i złuszczające, w przypadku grudek zapalnych i krostek – miejscowe leki z antybiotykami i/lub retinoidami, w cięższych antybiotyki doustne lub izotretinoinę.

Więcej – czyt. cały artykuł dr n. med. Anny Pury-Rynasiewicz